صدای پای عید می‌آید و طنین آن در گوش جهانیان به زمزمه می‌نشیند، سرور بندگی درجان‌ها قوت گرفته، رهایی ازآتش خشم الهی نویدبخش دل‌های واله و عاشق حضرت دوست می‌شود و دل‌های مومن بر سر دوراهی عید رمضان و رفتن ماه رمضان بلاتکلیف می‌ماند، که از آمدن آن یک، دل شاد باشد، یا از رفتن این یک، محزون؟

عید رمضان آمد و ماه رمضان رفت صد شکر که این آمد و صد حیف که آن رفت

""عید فطر"" پاک‌ترین و عیدترین عیدهاست؛ چراکه پاداش یک ماه عبادت و زهد و تهجد و شست و شوی جان در نهر پاک رمضان است و در عید فطر پیروزی فطرت بر شهوت را به جشن می‌نشینیم.

""عید فطر""، عید فطرت و خودسازی است که اگر نباشد سایر عیدها تکمیل نگردد و اگر چنین عیدی در زندگی انسان تحقق یابد همه روز، روز عید است.

""عید فطر"" ؛ عید بزرگ عبودیت و بندگی است.

""عید فطر"" ؛ عید آسودگی از آتش غفلت است، عید رهیدگی از رنجش هواهای نفسانی و خواهش‌های شیطانی

""عید فطر"" ؛ عید بزرگ و پایان ضیافت الهی است، روز پاداش و مزد مومنان روزه‌دار حقیقی و شب‌ زنده‌داران بیداردل،

""عید فطر"" ؛ عید پایان رمضان نیست، بلکه عید برآمدن انسانی نو از خاکسترهای خویشتن خویش است، چونان ققنوس که از خاکستر خویش دوباره متولد می‌شود و رمضان کوره‌ای است که منیّت انسان را می‌سوزاند و آدمی نو با جانی تازه از آن سر برمی‌آورد.

""فطر""؛ شادی و دست‌افشانی بر رفتن رمضان نیست، بلکه برآمدن روز نو، روزی نو و انسانی نو است.

و بالاخره ""عید فطر""؛ عید تولد دوباره ماست، عید آشتی ما با فطرت پاک و معصوم خودمان

""عید فطر"" ثمره یک ماه تلاش و خودسازی معنوی انسان است.

""عید فطر""میوه‌ حلاوت عبادت از درخت رمضان است.

""فطر""؛ عید نو برخاستن از نو است، عید نوآوری و شکوفایی بشر این خلیفه الهی است.

""عید فطر"" ؛ روزی است که خداوند آن را از میان دیگر روزها برگزیده است و ویژه هدیه بخشیدن و جایزه به بندگان خویش ساخته و آنان را اجازه داده تا در این روز رخصت حضور گرد حضرت دوست را تجربه کنند و بر خوان کرم و اریکه رحمت او تکیه زده و ادب بندگی و عبودیت به جای آرند، چشم امید به درگاه رحمت و کرم او دوخته و از خطاهای سرزده‌ خویش پوزش جویند، نیازهای خویش نزد او آرند و آرزوهای خویش از او خواهند دست دعا و راز و نیاز و استغاثه به درگاه بی‌نیاز او بلند کنند و او را صدا زده و به او اقتدا کنند و بخشایش و غفران و چاره‌سازی را از او طلب و خیر دنیا و آخرت را از او مسالت نمایند و زمان ما را به پایان یک عید بزرگ رهنمون است و وقت اجابت است و دعا، زمان پاداش است و کرم و منتی بس بزرگ، که خداوند سبحان بر گردن بندگان خود که لیاقت کسب فیض در خوان گسترده‌ کرم رمضان را نیافته‌اند گسترده و بر همگان آشکار ساخته است.

در آن روز با چشم امید به درگاه ایزد یزدان و سپهر صاحبدلان با حالتی خاضع و خاشع و دستانی گسترده در حال تضرع او را می‌خوانیم و می‌گوئیم:

مهربانا، کریما، رحیما! به پاسداشت مهرورزی تو، روزه گرفتیم و اکنون به نماز فطرت، پاک می‌رویم و در آبی رحمتت،‌ روح و جان می‌شوییم و تن‌پوش آموزش بر تن می‌نماییم. در این لحظه‌های سبز استجابت، شاخه‌های نخل آرزو را در دست گرفته و ظهور آخرین منجی عالم بشریت و ابر مرد تاریخ‌ساز اعصار را از تو می‌خوانیم و فقط از تو کمک خواسته و تو را می‌خوانیم و فقط تو را می‌پرستیم.

باشد که این حالت خوب و حال خوش کسب شده در طول ماه مبارک رمضان بر ما تا رمضان بعدی و ضیافتی دیگر پایدار و باقی بماند و این ماه آزمایشی باشد برای سال نویی که از نو می‌روییم و شکوفا می‌شویم و به شکوفایی می‌رسانیم.

امید است در سال نوآوری و شکوفایی با بهره‌گیری از ظرفیت رمضان و عید بزرگ آن نو به نو شده و جامعه خود را به شکوفایی اخلاقی ـ انسانی رهنمون باشیم.