هم نیست که شما چقدر به همسفر خود در روی زمین علاقه دارید، بلکه این دوستی می باید طی یک ماموریت سه ساله به مریخ آزمایش شود؛ البته آزمایش دوستی دلیل اصلی برای تحقیق در مورد ایجاد یک حالت هوشیار و آرامش در بین فضانوردان طی سفرهای فضائی طولانی مدت نیست.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران، سولفید هیدروژن (همان گاز ایجاد شده در تخم مرغ گندیده) موش‌ها را در حالتی شبیه خواب زمستانی فرو می برد بدون آنکه به اندام‌ای حیاتی آنها که با اکسیژن سروکار دارند گرسنگی دهد. شاید بتوان با استفاده از این گاز به عنوان داروی مسکن چنین حالتی را در فضانوردان ایجاد کرد تا طی سفر سه ساله خود به مریخ آرام باشند.
حمل مواد غذائی، اکسیژن و پاک کنندگی دی اکسید کربن که باعث زنده ماندن فضانوردان در فضا می شوند و همچنین دفع ضایعات انسانی، مستلزم هزینه های بسیار بالائی است.
دکتر وارن زاپل، سرپرست بخش بیهوشی بیمارستان عمومی ماساچوست وابسته به دانشگاه هاروارد می‌گوید:« در صورتی که بتوان این مواد و ضایعات را از فضاپیما حذف کرد سفر تمیزتری برای فضانوردان فراهم می شود. یکی از گزینه ها سرد کردن کابین خدمه است؛ اما حرارتهای کمتر از 30 درجه سانتی‌گراد باعث اخلال در آهنگ ضربان قلب می شود.»
یک احتمال دیگر این است که فضانوردان گاز سولفید هیدروژن را تنفس کنند. این گاز همانی است که توسط تخم مرغ گندیده و گاز مرداب تولید می شود.
گزارش زاپل و همکاران وی نشان می دهد که چگونه این گاز سوخت و ساز (متابولیسم) بدن موش ر کند می‌کند بدون آنکه جریان خون به مغز را قطع کند.
وی می گوید:« در آزمایشهای ما، موش‌ها به خواب نمی رفتند زیرا زمانی که انتهای دم آنها را نیشگون می‌گرفتیم آنها واکنش نشان می دادند. من نمی دانم که این حالت به چه چیزی شباهت دارد ولی احتمالا شبیه دنیای حرکت آرام است.»
هنوز سئوالات و سالها تحقیقات نیاز می باشد تا افراد سالمی مانند فضانوردان را در حالتی مانند خواب زمستانی فرو برد.
به نوشته پارس اسکای، طی آزمایشهای زاپل ، میزان سوخت و ساز بدن موش مانند مصرف اکسیژن و تولید دی اکسید کربن، 10 دقیقه بعد از تنفس سولفید هیدروژن کاهش پیدا کرد.
این میزان تا زمانی که این گاز مورد استفاده قرار می گرفت پایین بود. 30 دقیقه بعد از اینکه هوای عادی شروع به جریان می کرد موش‌ها به حالت عادی بر می گشتند. تا زمانی که موش‌ها گاز را تنفس می کردند میزان طپش قلب آنها بدون آنکه تغییری در فشار خون یا توان ضربان قلب ایجاد شود، حدود 50 درصد کاهش داشت.
میزان تنفس کاهش داشت اما در سطح اکسیژن خون تغییری حاصل نشد که نشان دهنده این است که اندام‌های حیاتی با خطر کمبود اکسیژن روبرو نشدند.
زاپل در نظر دارد تا آزمایشهای بیشتری را بر روی پستانداران بزرگتری مانند گوسفند انجام دهد.
وی می گوید:«قبل از استفاده از این گاز توسط فضانوردان، می باید مطمئن شد که کاملا بدون خطر است.
